Kokkur í klæðum

Frá því að ég bloggaði um eldamennskutilraun mína og Ástrósar sis hef ég gert lítið annað en að elda.

Djók.

Ég held ég hafi samt eldað og prófað meira síðan þá en á öllu síðasta ári.

Ekki djók.

Valgerður sá greinilega að í mér leyndust e-r hæfileikar og bað mig að elda með sér síðustu helgi. Ég sagði nú ekki nei við svona gyllitilboði, að elda með minni bestu vinkonu sem er einnig snillingur í eldhúsinu.

Við gerðum fylltar kjúklingabringur með piparosti, basiliku, furuhnetum og sólþurrkuðum tómötum. Mikið rosalega var það gott! 

Í eftirrétt gerðum við svo eina svakalegustu brownie sem sögur fara af. Uppskriftina af henni má finna hér (ekki fyrir þá sem höndla illa súkkulaði, eeh).

Undirbúningur

Valgerður að græja brownie deigið

Tilbúið inn í ofn

Et voilá!

Himneska karamellu brownie kakan

Want some?

ER

Cooking in Clever Company

Ég er sem margir myndu kalla vonlausa í eldhúsinu. Kannski ekki alveg vonlaus en vonlítil (?). Mér finnst ekki gaman að elda eða baka nema í félagsskap annarra og finnst miklu skemmtilegra að borða mat sem einhver annar hefur eldað fyrir mig. 

Frábært housewife-material, segi bara ekki annað!

Þess vegna höfum við systur (hún er svipað hæfileikarík og ég þegar kemur að pottum og pönnum) ákveðið að hittast ca 2svar í mánuði og elda eitthvað gott. Fyrsti master-chefinn var í gær og ákveðið var að elda pasta. Kökusneið segið sum ykkar, en aðstoðarkokknum mínum tókst nú samt að brenna nokkrar skrúfurnar við pottinn, hi5 litla snót. Ég bíð spennt eftir því hverju ég mun klúðra í master-chef #2.

Kjúklingapastað bragðaðist samt sem áður furðulega vel! Ég mun taka matarskreytingarnar að mér...

Ég í stríði við kjúllann. Ég vann. 

Ef þið hallið hausnum í 90° til hægri þá sjáið þið ítalska fánann! (Það er ýmislegt sem hægt er að sjá út úr eldamennskunni - Ástrós)

Fyrsta master-chef afurðin.

Mér finnst svolítið eigingjarnt af foreldrum mínum að ekkert okkar systkina er gætt þessum eldamennskuhæfileikum, þetta hirtu þau bara sjálf eins og ekkert væri sjálfsagðara. Ég er viss um að þetta liggi allt í genunum og því ekkert sem við getum gert í þessu...

...nema auðvitað prufa sig áfram. Oh well...