Inspiración

Þegar maður dettur í eitthvað væl, þá er ágætt að kíkja á myndir af fólki sem virðist aldrei væla og virðist alltaf nenna í ræktina. Það finnst mér allavega. 

Metabolic er komið á fullt og ef þið viljið kynna ykkur þetta þá getið þið gert það hér. Snilldaræfingaprógram hannað af Helga Jónasi körfuboltaþjálfara Grindavíkur. Eitthvað sem er mjög fjölbreytt og lætur mig alltaf nenna. Hlaupið hefur reyndar aðeins setið á hakanum en ég er viss um að metabolic þjálfunin komi til með að gera hlaupið auðveldara og hraðara. Win-win!

Spurning að fara bara út að hlaupa eftir að hafa skoðað þessar myndir.

Nei, bara pæling.

ER

Appreciating

Vantar þig nokkuð eitthvað? Eins og nýja skó, nýtt ilmvatn eða nýjan andlitsmaska?

Nei ég hélt ekki...

Lærum að meta það sem við höfum.

ER

"The best way to predict the future is to create it"

Ég ákvað í gær að fara á námsstefnuna sem Brian Tracy hélt í Háskólabíói. Hún var allan daginn, eða frá 09:30-17:00 í fullum sal. Það er ótrúlegt hvað orð eins manns getur gefið mikinn innblástur og haft mikil áhrif.

Ég er alveg viss um að það eru e-r þarna úti núna sem telja þetta algjöra þvælu og „hvað maðurinn sé eiginlega að gera með þessum heilaþvotti“. Eitt get ég sagt ykkur, og það er að ég er 90% viss um að hann sé meira successful en allar þessar efasemdaraddir. Hann hefur sjálfur stofnað fleiri en 100 fyrirtæki og er ráðgjafi margra toppstjórnenda í USA. Hann er allavega nokkuð viss um hvað það sé sem veldur þinni eigin velgengni.

Já það er ýmislegt í þessu. Ekkert nýtt undir sólinni, en samt hlutir sem er gott að minna sig á öðru hverju.

Með því að skilgreina markmiðin mín betur fékk ég allavega skýrari mynd yfir það sem ég ætla að gera í mínu lífi. Sumt kom mér skemmtilega á óvart...

Hlakka til að fara vinna í sumar, fljúga til USA og kaupa mér bækur eftir manninn.

Success, watch out...I'm coming to get ya!

Edda Rós

...

Já einmitt. Þetta var það sem ég vildi ræða. Það kemur oftar en ekki fyrir að ég dett í einhverja tilvistarkreppu. Á þannig tímum veit ég ekkert hver tilgangur minn er í lífinu (ókei kannski ekki í lífinu en þið vitið) og afhverju ég er í raun að gera það sem ég er að gera. 

Ég er ólýsanlega mikið draumórabarn og horfi á heiminn í gegnum bleik gleraugu sem sýna mér bara það sem er jákvætt, skemmtilegt og fallegt. Þegar ég er búin að taka „bleikt“ tímabil, þá dett ég einmitt í tilvistarkreppuna því þá átta ég mig á að ég er í raunveruleika...raunveruleika þar sem hlutirnir gerast ekki á 1 degi...raunveruleika þar sem það þarf að vinna fyrir hlutunum...og raunveruleika þar sem fólk glímir við sama vandamál og ég.

Ókei. Ég hef búið erlendis og upplifað líf í öðrum löndum. Mig langar eins og staðan er í dag, ofboðslega mikið til að prófa eitthvað nýtt, flytja erlendis og hefja nám í einhverju sem ég hef brennandi ástríðu fyrir.

Það er smá vesen, því ég veit ekki nákvæmlega hvar brennandi ástríða mín er, og í hverju. Það er svo ótrúlega margt sem mér finnst áhugavert og spennandi en ég held ég þyrfti bara óvart að detta inn á eitthvað, sem yrði svo fullkomið - sniðið að mér!

Eina sem ég veit er að mig langar:

Í career.

Að vera successful í því sem ég ætla að gera.

Vinna vinnu sem skiptir einhverju máli.

Að geta unnið mig upp í starfi.

Að geta ferðast í starfinu mínu.

Að vera dressed-up í vinnunni (shallow ég veit, en mér er sama).

Ekki að vera í rútínuvinnu frá 09:00-17:00.

Í vinnu sem er fjölbreytt.

Eru þetta of miklar kröfur?

Svo eru náttúrulega til milljón mastersnám...Ísland/N-Ameríka/Evrópa.

Ákvarðanir, ákvarðanir, ákvarðanir.

Úff...

Another week has begun

Það rættist heldur betur úr þessari helgi. Dinner með dömunum mínum, tónleikar fyrir góðan málstað, dansað með glans og huggulegheit með hluta fjölskyldunnar.

Tapashúsið stóð sig nokkuð vel. Þjónustan var frábær og var eiginlega betri en maturinn, þó flest hafi verið mjög gott. Nautacarpaccio-ið skoraði hátt hjá mér og tók mig aftur til tímans þegar ég bjó í Mílanó og pantaði það alltaf á uppáhalds veitingastaðnum mínum, Trattoria Toscana. 

Smökkuðum Sparkling Wine Sangriu...delicioso!

Þessar voru nú dálítið fínar. H+V.

Við klæddum okkur líka upp í tilefni kvöldsins. 2xE.

Vikan fer meira og minna í Reykjanesbrautina, ásamt því að skipuleggja líf mitt.

Hvar vil ég búa?

Hvað vil ég læra?

Hvað vil ég vinna við?

Erfiðast! Meira um þetta síðar...

Edda Rós

Commit to be fit

Við stelpurnar höfum mikið rætt undanfarið um þessa vitundarvakningu sem hefur orðið á líkamlegri heilsu og hollu mataræði. Allt í einu eru stelpur hættar að sækjast í þetta vannærða lúkk sem hefur tröllriðið öllu síðustu ár og byrjaðar að breyta um lífsstíl. Nú virðumst við vilja hafa fyrir því að grennast og styrkja vöðvana til að líta betur út. „Fit“ lúkkið er því algjörlega að taka yfir og ég held það sé bara nokkuð gott. En auðvitað má öllu ofgera.

Það eru allt í einu allir að taka þátt í fitness keppnum og ég gef öllum þeim stórt klapp á bakið. Þetta er reyndar ekki eitthvað fyrir mig en þær sem eru að fara taka þátt eru víst að standa sig mjög vel, flott!

Það er mikilvægt að við séum allar (og auðvitað öll) meðvitaðar um það hvað við setjum ofan í okkur, sérstaklega nú til dags þar sem umræður um skaðleg aukaefni eru í brennidepli. Þar sem offituprósenta landsmanna er einnig alltof há, tek ég því fagnandi hversu margir leita sér hvatningar til að komast í gott form.

Þetta er sko tíska að mínu skapi (en eins og ég segi, í hófi)!

Þessa mynd hafa t.d. örugglega flestir séð síðustu mánuði.

"Strong is the new skinny"

ER

...

...og aftur kom mánudagur.

I was blinded from the truth

Týpískur mánudagur. Hundleiðinlegt veður en fullkomið til að kúra undir sæng og horfa á góða bíómynd. En það er ekki í boði í dag. Er á leiðinni á smá fund til að ræða verkefni sem ég hef ákveðið að taka að mér. Ég er mjög spennt og hlakka til að takast á við eitthvað nýtt. Einhvers staðar þarf maður að byrja og þetta er mín leið út úr þægindahringnum. Superb!

Ef bara það væri hægt að eyða ákveðnum dögum...

Ég hef mikið verið að hugsa undanfarið (aðeins meira en venjulega, en bara örlítið). Það sem ég hef meðal annars veitt athygli er það sem ég get ekki breytt og að ég þurfi stundum að sætta mig við hluti sem urðu eða urðu ekki, sama hvort mér líkar betur eða verr. Svo er annað, að það er alltaf gott að halda í einhverja von. Von um að þetta og hitt geti einhvern tímann orðið að veruleika. 

Stundum heldur maður samt of lengi í vonina og bíður eftir merki um að þurfa að gefa hana upp á bátinn. Ég fékk mitt merki uppí Flugstöð í morgun þegar ég sótti frænku mína frá útlöndum...

...moving on og ætla að einbeita mér að öðru. Það borgar sig ekki að dvelja of lengi í fortíðinni heldur þarf að rýma til fyrir framtíðina og lifa í núinu.

Lifa í núinu, einmitt það sem ég ætla leggja mig fram í að gera.

Unsensible heart

Endrum og eins fljúga til þín ákveðin tækifæri. Tækifæri um að prófa eitthvað nýtt og/eða eiga kost á að bæta við í reynslubankann. Í gær fékk ég sms um eitt svona tækifæri. Í fyrstu hugsaði ég: Já, gæti verið gaman en... ég hef ekkert efni á þessu núna, þetta er ekki besti tíminn, hvað ef þetta og hitt gengur ekki upp o.s.frv. Eftir að hafa hugsað þetta vel á heilli Reykjanesbraut var skoðun mín búin að umpólast og mér fannst þetta brilliant hugmynd! 

Þegar allt kom til alls var spurningin eiginlega sú hvort ég ætlaði að vera skynsöm eins og ég er 98% af tímanum eða hvort ég ætlaði að breyta örlítið út af vananum, lifa í núinu og gera nákvæmlega það sem mig langar til.

Ég held bara að ég verði óskynsöm í þessu tilfelli...

...vona bara að allt muni ganga upp, því ég er orðin mjög spennt!

Þið fáið nánari upplýsingar síðar en eitt get ég sagt ykkur og það er að þetta tengist því að ég verð aldarfjórðungsgömul í mars. Djísus - tíminn flýgur!

Edda Rós óskynsama

In a sea of sorrow...

Hugur minn er hjá sjómönnunum sem voru á leið frá Íslandi til Noregs þegar skipið varð fyrir brotsjó. Sjórinn er eitt af því sem ég hræðist mikið og ég dáist að þeim sem vinna og þrífast á sjó. Get ekki ímyndað mér áfallið sem þeir hafa orðið fyrir. Svo ótrúlega sorglegt.

Kveiki á kerti fyrir hetjur hafsins í dag...

xx

Somewhere in my dreams I feel your touch...

Ég er og hef alltaf verið mikil tilfinningavera. Á auðvelt með að opna mig fyrir öðrum og hangi sjaldnast í lokaðri skel. Stundum getur þetta verið kostur en á sama tíma galli. Það er nefnilega ekkert alltaf gott að gefa of mikið af sér (note to self)...

Kosturinn við að eiga auðvelt með að gefa af mér er hins vegar sá að ég get nýtt mér þetta í skrifum. Ég veit fátt betra en að skrifa fallega texta (oftast fyrir mig sjálfa þó, eins og er) og gerði mikið af því fyrir nokkrum árum að skrifa ljóð. Þessir textar eru ekkert endilega eitthvað sem ég hef sjálf reynslu af, en auðvitað verða þess konar textar dýpri og „snertanlegri“.

Hér er eitt sem mér þykir vænt um:

xx

At last

"I found a thrill to rest my cheek to. A thrill that I have never known."

Það eru ótrúlega margir sem tengja ákveðin lög við einhver tímabil í lífi sínu eða ákveðnar manneskjur. 

Ég er ein þeirra. 

At last með Ettu James var eitt þessara laga sem ég tengi við yndislegt tímabil. Etta James lést þann 20. janúar síðastliðinn og degi seinna var þetta tímabil á enda. Tilviljun?

Kannski ekki. Kannski.

RIP Etta James

PIP Púðapælingar...

Sílíkonbrjóst anyone?

Nei mér datt bara í hug að spyrja í kjölfar mikillar fréttaóreiðu um efnið. Þið vitið, PIP púðarnir-þessir einu sönnu. Gera brjóstin þín stærri og stinnari í nokkur ár en byrja svo að leka og gefa frá sér efni sem mjög líklega er skaðlegt. Púðarnir fara á spottprís. Standast allar gæðakröfur og eru gæðastimplaðir á öllum hliðum, að innan og utan.

WRONG!

Hvers lags eiginlega vitleysa er í gangi? Heyrði fyrst frétt um þetta um jólin þar sem greint var frá þessari tegund sílíkonpúða og að konur á Íslandi ættu ekkert að óttast þar sem þeir höfðu einungis verið notaðir í örfáum tilfellum. Í dag er komið í ljós að 440 íslenskar konur hýsa þessar fyllingar og sumar búnar að gera frá árinu 2000. Fjögur hundruð og fjörutíu konur! Einnig er búið að áætla að alls séu 300.000-400.000 konur í heiminum með sílíkon frá þessu viðurstyggilega fyrirtæki (PIP).

Nú fyrir stuttu greindi Velferðarráðuneytið frá því að ríkið muni borga ómskoðanir fyrir allar þessar konur (ef þær eru með sjúkratryggingu). Kostnaður upp á 5-6 milljónir. Ekki nóg með það, heldur mun ríkið einnig taka þátt í því að greiða fyrir þá aðgerð sem þær konur þurfa á að halda til að fjarlægja púðana ef kemur í ljós að þeir leka. RÍKIÐ?! Þannig að ef við leggjum þetta á köldu silfurfati beint á borðið þá eru okkar skattpeningar að fara í að greiða fyrir svindl fransks fyrirtækis sem varð gjaldþrota árið 2010 og stofnandinn er eftirlýstur af Interpol. Frábært! Ég er viss um að ríkið hafi ekkert betra við þennan pening að gera en að fleygja þeim í ómskoðanir og sílíkon-fjarlægingar-aðgerðir. Það er lítið búið að gerast í efnahagsmálum síðan í hruninu og ríkið enn með hálfgert harðlífi þegar kemur að ríkiskassanum. Þetta er því frábær viðbót og gefur þjóðinni skýr skilaboð um hvað sé mikilvægt og hvað ekki.

Ókei nú eru sumir eflaust fjúríus og áður en þið springið vil ég hafa eitt á hreinu. Ég get vel skilið þær konur sem „lentu“ í þessu (95% þeirra í fegrunarhugleiðingum þó) að vilja ekki þurfa borga fyrir gallaða vöru, auðvitað ekki! Ég er líka viss um að þær sem eru með þessa púða í sínum líkama vilja losna við þá strax, sama hvort þeir leki eða ekki, fjandinn hafi það!

En hver á sökina? Hver ber ábyrgðina? Ekki reyna að segja mér að íslenska ríkið geri það!
Ef ég fæ mér tattú og í ljós kemur að í blekinu séu eiturefni, á íslenska ríkið þá að borga fjarlæginguna? Er það ekki framleiðandi efnisins? Í tilfelli PIP er erfitt að láta þá borga brúsann, þar sem fyrirtækið er gjaldþrota en eftirlitsaðilarnir voru algjörlega sofandi á verðinum. Eru þeir þá ekki skaðabótaskyldir?

Lýtalæknirinn sem notaði þessa púða var grunlaus um að þeir væru gallaðir. Hann flytur þá inn í þeirri trú að þeir séu í raun með gæðastimpil. Púðarnir voru það og meira að segja frá eftirlitsstofnunum innan Evrópusambandsins.

En hvað gerðist þá? Hvar liggur hundurinn grafinn?

Jú, hann liggur hjá þessum eftirlitsaðilum. Fyrirtækið PIP hætti að nota sílíkonið sem það fékk gæðastimplað og ákvað að breyta yfir í einhvers konar iðnaðarsílíkon. Falsað og gallað skítafyrirtæki. En... er það ekki hlutverk eftirlitsaðila að kanna hvort varan sé í raun gæðavara? Er nóg að henda bara sama stimplinum á vörur ár eftir ár og krossa bara fingur um að verið sé að nota sömu vöruna og sömu efnin?

Þið getið líka ímyndað ykkur orðspor lýtalæknisins sem framkvæmdi þessar aðgerðir. Er það honum og hans störfum að kenna að hann fékk gallaðar vörur í mörg ár? Svo er önnur spurning, af hverju er þessi tegund púða ekki notuð í aðgerðum sem framkvæmdar eru á sjúkrahúsum en bara á einkastofum?

Margar spurningar - Fá svör...

Held ég sé búin að tapa mér nóg hérna í skrifunum en mér finnst gjörsamlega fáránlegt að íslenska ríkið ætli bara að taka upp veskið og borga. Ég sé á engan hátt hvernig það ber ábyrgð á þessu, svo ef þið gerið það, endilega upplýsið mig.

(Myndir fyrir þá sem nenna ekki að lesa)

Edda Rós púðapælari

Vaki á næturnar-Sef á daginn

Ég er það sem fræðimenn kalla B-manneskja. Það er mér ótrúlega erfitt að vakna klukkan 07:00 á morgnana, koma mér fram úr og haga mér eðlilega. Líkaminn er á OFF til ca 10:00. Mér finnst yndislegt að fara seint að sofa og vera vakandi þegar allir aðrir eru sofandi. Góð bíómynd eða tónlist og kertaljós. Ég nýt þess að vera í þögninni og einmitt á þessum tíma fer heilinn af stað (hann mætti nú alveg venja sig á að gera það yfir daginn...allavega svona í miðri viku).

Núna þegar ég er búin í skólanum (síðasta önnin mín var fullkomin, þurfti ekki að vakna við vekjaraklukku og gat einmitt vakið næstum eins lengi og mig lysti) er ég byrjuð að vinna. Þá er sko ekkert elsku mamma, heldur mun ég gjöra svo vel og stilla vekjaraklukkuna á 07:00 og VAKNA þá (ekki bara opna augun og vera á sjálfstýringu). Ég er reyndar ánægð með að vera byrja í einhverri rútínu og koma á sama tíma jafnvægi á hlutina, líkama og sál (ókei Edda Rós).

En ég kann ekkert að vakna svona snemma, hvað þá að fara sofa á „eðlilegum“ tíma, þannig þetta mun þurfa að venjast eins og allt annað.

Góða nótt x 

2011 á Íslandi & 2012 í Edinborg

Hér ætla ég að vera næstu daga og njóta lífsins. Ýmislegt planað og annað óákveðið, enda er það nú oftast þannig að það sem er ekki ákveðið fyrirfram kemur mest skemmtilega á óvart. Hlakka til að byrja nýja árið í útlöndum og ég hef einstaklega góða tilfinningu fyrir 2012 (slétttöluárin eru jú ávallt betri).

Veit ekki hversu tölvutengd ég verð þarna úti, en lofa ykkur e-u djúsí þegar ég kem heim. Hendi jafnvel í einn 2011 annál...spennandi!

Hafið það sem best yfir áramótin krúttmúffur.

Edda Rós x

Google it!

Síðan ég byrjaði með nýju síðuna hef ég lagt litla áherslu á texta og meiri áherslu á myndir. Persónulega finnst mér skemmtilegra að skoða blogg sem hafa frekar að geyma myndir heldur en eitthvað langt og þurrt röfl um hluti sem skipta ekki máli. Ekki misskilja mig, mörg þeirra hafa að sjálfsögðu að geyma langt og þurrt röfl sem skiptir hellings máli. Capiche?

Í þetta skiptið ætla ég hins vegar að láta ljós mitt skína í textaskrifum og vona að þið hafið orku og nennu í að lesa. Here it goes...

Ég á einstaklega erfitt með að taka ákvarðanir...eða við skulum orða þetta aðeins öðruvísi. Ég á einstaklega erfitt með að taka réttar ákvarðanir. Veit ekki hvað það er en ef ég horfi til baka finnst mér líklegt að þarna spili einhver fljótfærni inn í. Það kemur upp eitthvað mál sem ég þarf að taka ákvörðun um. Vanalega er ég ekki lengi að hugsa og ákveð þann kost sem poppar fyrst upp í hugann. Tek bara dæmi þegar ég bjó í Svíþjóð og ákvað árið 2008 að flytja heim... til að fara í viðskiptafræði í Háskólanum. Eitthvað sem ég tók sérstaklega fram 2 árum áður að ég myndi aldrei gera. Virtist bara sniðug hugmynd at the time. Var aldrei 100% ánægð en ákvað þó að þrjóskast í gegnum þetta því það er jú ekkert svo slæmt að geta kallað sig viðskiptafræðing eftir 3 ár í námi, ekki satt? Ég er eiginlega fyrst núna að sætta mig við að hafa tekið þessa ákvörðun en lýg því ekki að ég hugsa oft til þess ef ég hefði farið einhverja aðra leið, hvar væri ég þá í dag?

Sumar ákvarðanir eru til hins betra, aðrar til hins verra. Þegar við ákveðum eitthvað reynum við samt oftast að sjá fyrir okkur hverjar afleiðingarnar verða. Eða flestir allavega...

Þetta er kannski eitthvað sem ég ætti að tileinka mér.

Þið kannist öll við Google? Gæinn sem er með allt á hreinu, þið vitið? Hann getur til að mynda svarað þér:

Þarfaþing á hverju heimili. Sérstaklega á Eurovision tímabilinu.

Hver kannast ekki við að hafa þurft að fletta þessu upp?!

Geri ráð fyrir að margir hverjir okkar „heimsfrægu“ Íslendinga hafa gluggað í þennan.

Eitthvað sem ég spyr Google að á hverju kvöldi. Hann hefur ekki enn gefið mér rétt svar...

Sem sagt, Google veit allt milli himins og jarðar. Spurning afhverju síðan var ekki látin heita God (Guð), þar sem fyrirtækið er amerískt og Ameríkanar standa fastir á þeirri skoðun að God knows the answers to everything. Jæja, svo er það nú ekki samt (ég ætti kannski að stinga upp á þessari hugmynd?). Ég ákvað því að sjálfsögðu að spurja Go(d)ogle hvernig ég ætti að fara að því að taka réttar ákvarðanir.

Að sjálfsögðu var hann með þetta á hreinu - en ekki hvað!

Ákvarðanataka felst sem sagt í því að:

 1. Útbúa lista yfir kosti og galla hverrar ákvörðunar.

2. Fara yfir og skilgreina afleiðingar hverrar ákvörðunar, hvað sé líklegt að muni gerast o.s.frv.

3. Spurja 5 sinnum afhverju eitthvað hafi farið úrskeiðis (wtf).

4. Fylgja innsæi þínu.

5. Hafa það ávallt í huga að valið er þitt, en ekki einhvers annars.

Þarna sjáið þið að ákvarðanataka er ekki as simple as one two three, heldur as simple as one two three four five. Frábært!

Nú get ég slakað á og tekið réttar ákvarðanir...alltaf!

Takk Google (hvar varstu samt þegar ég þurfti á þér að halda?).

Edda Rós