Lash Lovin'

Augnháralenging er eitthvað sem er hin mesta snilld fyrir þær sem eru með stutt augnhár eða „bein“ augnhár. Gerir ótrúlega mikið fyrir augnsvipinn og þú þarft ekki einu sinni að maskara þig! Augnháralenging er frábrugðin gerviaugnhárum að því leyti að þau eru stök og geta dugað í nokkrar vikur, ef vel er farið með þau.

Nensý vinkona ákvað að kíkja til Rakelar Óskar vinkonu í smá augnháradekur og þetta er niðurstaðan. Stelpan komin með prinsessuaugnhár og drullusátt bara!

Fyrir

Eftir (mjög eðlilegt)

Rakel einbeitt við verkið

Svo var ekki verra að sjá þessa litlu prinsessu...var næstum því búin að fá það í gegn að fá hana í láni!

Ef þið hafið áhuga að kíkja til Rakelar í smá dekur, þá getiði haft samband við hana hérna.

Happy Friday!

Í Ameríku...

...elska ég að kaupa föt í hlaupin, ræktina eða dansinn.

Það er bara svo miklu skemmtilegra að hreyfa sig þegar maður er í einhverju nýju. Er ég ein um það?

Ein svona kóngablá. Myndin gefur litnum ekki justice samt...

Kuldaskræfan ég get ekki farið út að hlaupa án þess að hafa hanska. Ég var búin að nota mína góðu í 3 ár, búin að stoppa í þá og sauma fyrir göt þar sem puttarnir voru farnir að gægjast út. Ákvað að splæsa í þessa ótrúlega þægilegu og þunnu vettlinga. Henta vel í öllum veðrum nema kannski glampandi sól (ehh Ísland?)

Það er meira segja hólf fyrir húslykilinn...ekki það að ég myndi treysta einhverri lítilli rifu fyrir lyklinum eeenn, góð hugmynd samt sem áður!

Hendi svo af og til inn myndum af e-u sem ég keypti úti...

ERST

...

Já einmitt. Þetta var það sem ég vildi ræða. Það kemur oftar en ekki fyrir að ég dett í einhverja tilvistarkreppu. Á þannig tímum veit ég ekkert hver tilgangur minn er í lífinu (ókei kannski ekki í lífinu en þið vitið) og afhverju ég er í raun að gera það sem ég er að gera. 

Ég er ólýsanlega mikið draumórabarn og horfi á heiminn í gegnum bleik gleraugu sem sýna mér bara það sem er jákvætt, skemmtilegt og fallegt. Þegar ég er búin að taka „bleikt“ tímabil, þá dett ég einmitt í tilvistarkreppuna því þá átta ég mig á að ég er í raunveruleika...raunveruleika þar sem hlutirnir gerast ekki á 1 degi...raunveruleika þar sem það þarf að vinna fyrir hlutunum...og raunveruleika þar sem fólk glímir við sama vandamál og ég.

Ókei. Ég hef búið erlendis og upplifað líf í öðrum löndum. Mig langar eins og staðan er í dag, ofboðslega mikið til að prófa eitthvað nýtt, flytja erlendis og hefja nám í einhverju sem ég hef brennandi ástríðu fyrir.

Það er smá vesen, því ég veit ekki nákvæmlega hvar brennandi ástríða mín er, og í hverju. Það er svo ótrúlega margt sem mér finnst áhugavert og spennandi en ég held ég þyrfti bara óvart að detta inn á eitthvað, sem yrði svo fullkomið - sniðið að mér!

Eina sem ég veit er að mig langar:

Í career.

Að vera successful í því sem ég ætla að gera.

Vinna vinnu sem skiptir einhverju máli.

Að geta unnið mig upp í starfi.

Að geta ferðast í starfinu mínu.

Að vera dressed-up í vinnunni (shallow ég veit, en mér er sama).

Ekki að vera í rútínuvinnu frá 09:00-17:00.

Í vinnu sem er fjölbreytt.

Eru þetta of miklar kröfur?

Svo eru náttúrulega til milljón mastersnám...Ísland/N-Ameríka/Evrópa.

Ákvarðanir, ákvarðanir, ákvarðanir.

Úff...

...

Vantar vinnu næstu tvo mánuði. Ef þú veist um eitthvað (t.d. ert preggó og þarft e-n til að leysa þig af) máttu endilega senda mér email á edda_ros@hotmail.com

Sakna þess að vera í skóla...

ER

Another week has begun

Það rættist heldur betur úr þessari helgi. Dinner með dömunum mínum, tónleikar fyrir góðan málstað, dansað með glans og huggulegheit með hluta fjölskyldunnar.

Tapashúsið stóð sig nokkuð vel. Þjónustan var frábær og var eiginlega betri en maturinn, þó flest hafi verið mjög gott. Nautacarpaccio-ið skoraði hátt hjá mér og tók mig aftur til tímans þegar ég bjó í Mílanó og pantaði það alltaf á uppáhalds veitingastaðnum mínum, Trattoria Toscana. 

Smökkuðum Sparkling Wine Sangriu...delicioso!

Þessar voru nú dálítið fínar. H+V.

Við klæddum okkur líka upp í tilefni kvöldsins. 2xE.

Vikan fer meira og minna í Reykjanesbrautina, ásamt því að skipuleggja líf mitt.

Hvar vil ég búa?

Hvað vil ég læra?

Hvað vil ég vinna við?

Erfiðast! Meira um þetta síðar...

Edda Rós

La casa de tapas

Hér ætla ég að vera í kvöld:

(Myndirnar fengnar af heimasíðunni þeirra, vona það sé í lagi)

Höfum aldrei prófað þennan og nú er tími til kominn! Trúi varla að ég ætli að svíkja Tapasbarinn en það þýðir ekkert að hangsa endalaust í sama farinu.

Seinna í kvöld ætlum við svo að styrkja gott málefni og hendast á tónleika á Faktorý. Mikið hlakka ég til að hitta mínar bestu...

Eigiði góða helgi yndislega fólk!

ER

All good things must come to an end...

Góðan dag elsku lesendur, 

við lentum í gærmorgun eftir eitt besta ferðalag sem ég hef farið í á ævinni...no joke! Ég ætla gefa ykkur stuttu útgáfuna af ferðasögunni þannig ef ykkur þykir leiðinlegt að lesa straight forward texta þá ráðlegg ég ykkur að glugga bara í myndirnar eða kíkja á þær á facebook.

Við stöllur lögðum af stað á vit ævintýranna þann 10. mars 2012. Flugum til New York og gistum á flugvallahóteli í eina nótt. Fengum lítinn svefn þar sem við vorum enn á íslenska tímanum og vöknuðum því ansi snemma til að glápa á sjónvarpsmarkaðinn haha.

Um hádegi drifum við okkur svo aftur upp á flugvöll þar sem nú skyldi haldið til Miami. Lentum í Miami um kvöldið og fórum þaðan beinustu leið á hótelið okkar sem var alveg downtown á Collins Avenue. 

Vorum ekkert alltof sáttar með hótelið þar sem við erum báðar vanar að vera svolítið vafðar inní bómullarpoka. En við lifðum af nóttina...

Á mánudeginum (og afmælisdeginum mínum) hittum við svo Dísu, Reggie og crew-ið. 

Komum okkur svo á skipið án mikilla vandræða.

Þarna áttum við að vera næstu 4 dagana, Carnival Imagination. Lífið var yndislegt!

Stoppuðum í Key West á þriðjudeginum og röltum um þennan krúttlega bæ, þar sem Ernest Hemingway átti eitt sinn heima. Sáum hana á vappinu niðrí bæ og kipptum okkur lítið upp við það, kipptum bara upp myndavélinni í staðinn.

Daginn eftir stoppuðum við í Cozumel, Mexico. Ákváðum að gera eitthvað úr þeirri ferð og fórum í höfrungatrip, syntum með höfrungum, fengum koss frá þeim og að lokum dönsuðu þeir fyrir okkur.

Síðasta daginn var svo Fun Day at Sea og þá var slakað á í sólinni.

Í ferðinni kynntumst við helling af yndislegu fólki og þá sérstaklega Texikönunum okkar.

Það er glatað hvað heimurinn þarf stundum að vera stór og langt að fara á milli staða!

„Lentum“ í Miami um morguninn og kíktum í nokkrar búðir, þar á meðal Dash.

Um kvöldið kvöddum við Hrönn svo crewið okkar og héldum á flugvöllinn, nú í áttina til New York aftur þar sem við gistum hjá Hadley í 3 nætur.

New York var tekið með trompi, full dagskrá alla daga. Keyrðum meira að segja í mollin í New Jersey einn daginn þar sem Hrönn stóð sig sem hetja í bílstjórasætinu...ég reyndi að gera mig skiljanlega með GPS-ið í annarri.

Þrátt fyrir að hafa skaðbrennt kreditkortið mitt og sjálfa mig, þá var þessi ferð algjörlega priceless og þess virði. Það er alveg satt sem þeir segja að: "You only live once" og ég ætla að hafa það bakvið eyrað í framtíðinni.

Yndislegar minningar sem hafa skapast og yndislegir nýir vinir.

Ykkar, 

Edda Rós

Heim á morgun

Elsku þið, þar sem internet hefur verið af mjög skornum skammti í þessari ferð þá verð ég að bæta ykkur það upp með ferðabloggi þegar ég kem heim.

Langar svo ekki að yfirgefa NY á morgun en, lífið er ekki bara skemmtun og ferðalög!

Hlakka til að deila með ykkur sögum og myndum.

Ást til ykkar,
ER