Morgunblaðið 26.05.13

Það vakti áhuga minn hverjar mest lesnu fréttirnar í dag voru:

Voðalega eru allir eitthvað svangir...hræðilegt!

ER

Ég á líf...fyrir utan Eurovision

Heiða og Hróar buðu til heljarinnar Eurovision partýs síðasta laugardag. Það er ekki að spurja að því, gestrisnin er ávalt í hávegum höfð og þetta kvöld var engin undantekning!

Þetta var það fyrsta sem vakti athygli mína...enda ekki annað hægt. Nota Bene: Þau gerðu þetta saman, þetta verð ég að læra. Heiða, tekurðu mig á námskeið?

Jarðaberja Mojito má á svona kvöldum.

This is for you Iceland!

Þessar elskur. Ellen og Heiða.

Ellen að gefa stig...eða réttara sagt umsagnir, haha!

Ég með uppáhalds landið mitt í keppninni (fyrir utan Noregspíuna því kjóllinn hennar var sjúkur!) Alcohol is free, alcohol is free

...Já þetta var sem sagt sigurvegari kvöldsins. Nafn hennar verður ekki getið að sinni.

Æðislegt kvöld með dömunum mínum. 

Takk fyrir mig H&H!

ER

Bananas in Pyjamas

Ég á við smá vandamál að stríða. Það er eiginlega dálítið furðulegt og eitt af þessum 1. World Problems, eða FWP eins og ég kýs að kalla þau. 

Þannig er nú mál með vexti að alla mína æsku þegar mamma fór út í búð, þá keypti hún í 99% tilfella banana og því eru alltaf til bananar heima. Ég hef greinilega vanist það vel á þetta að ég er sjálf farin að kaupa banana í 99% tilfella í mínum búðarferðum. Þetta væri jú kannski allt saman gott og blessað ef þeir væru borðaðir. Sem þeir eru ekki á mínu heimili. Eina máltíðin sem ég borða heima er kvöldmatur og ekki fæ ég mér banana í kvöldmat. Það er bara svo fínt að hafa þá þarna í eldhúsinu, minna mig á B12 (heimilið mitt í Keflavík).

Í of mörg skipti hef ég hent þessum elskum (og algjörlega hunsað þá staðreynd hversu margir svelta úti í heimi, því miður) en í gær hugsaði ég "Hingað og ekki lengra" eða "Nú er nóg komið!" Eins og Bubbi orðaði svo réttilega (það kemur annar pistill um það í vikunni).

Hvað gat ég gert við banananananana áður en þeir skemmdust?

Það þarf bara 2 banana í bananananananabrauð og hvað yrði þá um hina 3?

Bananabrauðshráefni (það læddist einn auka banani inn á myndina)

Nú auðvitað skera þá niður og frysta...

...til að nota í boost! Bingó (Lottó)!

Svo varð brauðið að fá að fylgja með (er að taka uppskriftasíðurnar alveg í gegn núna, byrjum á Evu Laufey).

Já elsku vinir og vanda- og bandamenn, þar hafið þið það!

Banana í boostið og banana í brauðið...full margir B stuðlar í þessu.

ER

Laugardagsrúntur

Seinasta laugardag duttum við í smá road trip. Brunuðum með Orra uppí flugstöð þar sem hann var á leiðinni í dágott Ameríkuferðalag. Okkur leiddist það ekki mikið þar sem við tókum heljarinnar Suðurnesjarúnt í kjölfarið.

Sveitastelpan ég þurfti jú að sýna drengnum heimaslóðir og hversu afskaplega fallegt Reykjanesið er, þessi leynda perla.

Byrjuðum á því að keyra í áttina að Höfnunum og skelltum okkur aðeins til N-Ameríku í leiðinni. Brúin milli tveggja heimsálfa var fyrsta stopp.

Næsta stopp var svo Reykjanesið, Reykjanesviti, Gunnuhver, Geirfuglinn góði og þvílíkar náttúruperlur sem við eigum hérna (og það eiginlega bara í bakgarðinum hjá Keflavíkurdömunni).

Tókum svo Grindavíkurleiðina og þá var þetta komið gott fyrir daginn.

Þessi ferð verður svo bókað farin aftur í sumar, með nesti, nýja skó og öllum er velkomið að koma með!

Mér fannst þetta nokkuð skemmtilegt, þar sem ég hafði séð það nákvæmlega sama í Verona árið 2007 þegar við fórum í smá Ítalíuheimsókn við fjölskyldan. Þá var búið að læsa fjölmörgum lásum á hliðið að húsinu þar sem Rómeó átti að hafa heimsótt Júlíu.

Þessi Rómeó var svo sannarlega góður ferðafélagi og tala nú ekki um áttvís (sem hentar jú vel dömum sem villast í Smáralind).

ER

In cake I trust

Við Árni skelltum okkur í Keflavíkina í síðustu viku. Stoppuðum hjá báðum ömmunum og duttum í snittur hjá ömmu Huldu en færðum ömmu Eddu þessa sjúklega góðu köku.

Uppskriftina fékk ég hjá yndislegu Evu Laufey.

Kakan er náttúrulega delissjöss, enda sætari en nýfætt barn.

Ég er nú heldur betur farin að taka til mín í eldhúsinu...það hefur breyst frá því ég tók bloggpásuna miklu!

ER

Mom I ♥ you

Gleðilegan mæðradag elsku mæður.

,,Hún er íslenska konan sem ól mig og helgar sitt líf..."

Ég er svo ótrúlega þakklát fyrir að þetta skuli vera mamma mín. Hún er ekki bara mamma heldur einnig besta vinkona mín og er alltaf til staðar (þó hún ætti í raun að vera upptekin). Ef allir ættu mömmu eins og mína, þá væri heimurinn svo sannarlega betri.

Til hamingju með mömmur ykkar og ykkur sem eruð mömmur.

Njótiði þess vel og geriði það sem þið getið til að barnið ykkar upplifi slíka ást sem þið hafið fengið frá ykkar mæðrum. Þið uppskerið eins og þið sáið.

Ég veit ekki hvar ég væri án þín elsku mamma mín.

Elska þig ♥

ERST

Pin Te Rest

Halló umheimur, halló netheimar, halló nýjungar!

Ég er týpan í það að eiga account-a alls staðar. Þegar eitthvað nýtt kemur fram í sviðsljósið, þá er ég með þeim fyrstu sem útbý notendanafn og lykilorð, mismunandi lykilorð á mismunandi stöðum sem orsakar mikla gleymsku og rugling. Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest, Foursquare, Snapchat...og ég veit ekki hvað og hvað!

Pinterest er síða sem ég uppgötvaði fyrir löngu síðan...eða þið vitið, bjó til account og henti inn nokkrum pins og síðan ekki söguna meir. Fékk email um hina og þessa followers og repins og e-ð sem ég skildi svo ekkert í.

Þá hætti ég bara...gleymdi lykilorðinu og e-ð vesen.

Svo var mér boðið að fylgjast með skemmtilegu secret board-i sem vakti eiginlega áhuga minn aftur. Ég kann samt bara að skoða boards og pinna á mín boards. Þarf maður ekki að byrja einhvers staðar?

Dagurinn í dag fór svolítið í það að drita inn myndum inn á secret boardin mín. Og mæli ég hiklaust með að þið notið pinterest líka fyrir ykkur prívat og persónulega.

Ég bjó til board sem samanstendur af:

-Því sem mig langar í búið

-Þeim stöðum sem mig langar til að heimsækja í framtíðinni

-Því sem mig langar í innan árs

Draumar og fleiri draumar.

En sagði einhver að maður mætti ekki láta sig dreyma?

ER

Aftur á ný, enn og aftur...

Ég held að bloggletin mín hafi náð hámarki síðustu vikur. En ótrúlegt en satt, þá kem ég alltaf aftur. Ég held að þessi langa pása hafi nánast sprengt á mér hausinn. Hann er allavega kominn í overdrive. Hugurinn er út um allt og ég veit eiginlega ekkert hvernig ég eigi að tækla allt þetta sem ég er að hugsa um eða allt það sem ég finn fyrir. En það er svo sem efni í aðra færslu.

Mig langar svo oft að blogga algjörlega á mínum forsendum. Þá meina ég um hluti sem eru mér næstir, mínar skoðanir og tilfinningar. En svo hugsa ég að þá gæti ég nú alveg eins bara haldið dagbók. Af hverju ekki. Þess í stað reyni ég að stokka þetta dálítið upp, skrifa um hluti sem ég hef sterkan grun um að þið hafið gaman af og svo hluti sem ég hef gaman af. Endrum og eins fer þetta saman og það er mikið gleðiefni.

Ég er eiginlega í þannig ástandi núna og hef verið síðustu daga og vikur að ég gæti farið eitthvert út í sveit og það eina sem ég tæki með mér væri ritvél og hlýir sokkar. Skreppa frá umheiminum í einhvern tíma og bara skrifa, fara í gönguferðir, skrifa, horfa upp í tungsljósið og skrifa meira. En svo átta ég mig á því að ég er auðvitað í 100% vinnu, lifi virkilega góðu lífi sem ég vil eiginlega ekkert flýja og get svo sem alveg sest niður inni í stofu og skrifað...opnað útidyrahurðina, skellt mér í skó og farið í göngu, farið aftur inn til að skrifa og endað kvöldið svo á því að horfa upp í tungsljósið. Þetta er líka hægt í borginni.

Sveitin heillar samt...

Já, þetta var nákvæmlega það sem brann á huga mínum. Ágætt að koma til baka með djúpum og þungum skrifum. Svo léttir nú eitthvað til, nema ég haldi bara áfram að skrifa?

Það veit enginn.

Nema ég.

ER